اصطلاح مستربچ قرمز به طور کلی به کنسانتره ای از رنگ ها، مواد افزودنی یا سایر مواد فعال اطلاق می شود که با آن ویژگی های خاصی در کاربرد نهایی به روشی ساده و تمیز به دست می آید.
حالت اولیه بسیاری از مواد فعال معمولاً به صورت مایع یا پودر است، به همین دلیل است که کار با آنها دشوار است و درمان آنها پر زحمت است.
به عنوان مثال، زمانی که نانوذرات باید در یک محیط امن معرفی شوند یا زمانی که چندین ماده افزودنی باید برای دستیابی به مشخصات خاصی ترکیب شوند، چنین است.
با تهیه مستربچ، این ها به گرانول تبدیل می شوند، بنابراین دوز و پردازش آسان تر می شود. برای پردازش، به جای سیستم های بسیار پیچیده می توان از ماشین های استاندارد نیز استفاده کرد.
بر اساس یک افسانه، نام “مستربچ” از زمانی نشأت می گیرد که “استاد” مسئول فرموله کردن دسته های خاصی بود، به اصطلاح “بچ” که در آن مواد افزودنی بسیار ارزشمند و گران قیمت مخلوط می شد.
این با تعریف فعلی تولید مستربچ مطابقت دارد، جایی که مخلوط‌های دقیقاً دوز شده با پلاستیک یا سایر مواد پشتیبانی مخلوط می‌شوند و به «بچ‌هایی» تبدیل می‌شوند که می‌توانند به راحتی بیشتر پردازش شوند.
در این مورد، “استاد” مسئول آن متخصصان فنی هستند که در تاسیسات مستربچ کار می کننمی شود. تمام اجزای فرمول با استفاده از فرآیند پیش اختلاط در فاز جامد مخلوط می شوند. پلیمرها نیز اغلب به صورت پودر استفاده می شوند.
پیش مخلوط ها با دوز حجمی به میکسر Buss، جایی که ترکیبات آماده می شوند، عرضه می شوند.
در فرآیند تغذیه برش (خوراک تقسیم شده) پلیمر به میکسر Buss در ناحیه پلاستیک سازی عرضه می شود، در حالی که مواد افزودنی در پایین دست دوز می شوند و در نهایت در نقاط مختلف تغذیه توزیع می شوند.
روش تطبیق رنگ با داشتن رنگ های پایه به صورت جداگانه، امکان تطبیق سریع رنگ، زمینه های کاربردی با کیفیت بالا و تغییرات رنگ کارآمد را فراهم می کند.
توزیع چندگانه جریان های دوز به میکسر Buss اجازه می دهد تا قابلیت های خاص خود را در این کاربردها نشان دهد. تعداد زیاد چرخه های اختلاط در سرعت های برشی یکنواخت و متوسط، که توسط اصل فعال ارائه شده است.
امکان راندمان اختلاط بالا با حداقل نسبت های ماتریس پلیمری را فراهم می کند.
یک عارضه جانبی سرعت برشی متوسط، سایش به طور قابل توجهی کمتر در مقایسه با ماشین‌های اسپیندل جایگزین است.
