در Lot-et-Garonne، همه چیز از سال 1970 شروع شد، زمانی که ژاک سانز با یک موس گیاهیاز رونگیس بازگشت، که یکی از نام هایی بود که در آن زمان به کیوی داده شد.
کیوی درجه یک به نسبت کیوی های دیگر قیمتی گرانتر دارد و برای اطلاع از قیمت آن می توانید به سایتها و مراکز معتبر مراجعه کنید.
اگرچه برخی از تولیدکنندگان چند سالی است که کشت کیوی را در دره آدور آغاز کرده اند، اما تولید این میوه در فرانسه که عجیب و غریب به حساب می آید، همچنان یک خطر است.
در واقع، همه چیز باید ساخته شود: تکنیک تولید آن، و همچنین بازارهایی برای فروش آن. این باعث نمی شود که ژاک سانز مانند سایر تولیدکنندگان به آن اعتقاد نداشته باشد.
کوچکترین برادر او، گای سانز، حتی تاکید کرد: “با کیوی این یک برخورد واقعی است، ترور ما کاملاً با آن سازگار است.
اولین برداشت تجاری در سال 1972 انجام شد و حاوی کمتر از یک تن کیوی بود! در 12 دسامبر همان سال، اولین کیوی از فرانسه به عنوان یک میوه عجیب و غریب به بازار آلمان ارسال شد.
کیوی نیز چند سالی است که حتی در کشورهایی که تولید می شود، میوه ای عجیب و غریب به حساب می آید.
در سال 1973، هانری پدلوک یک جلسه فنی در پیرهوراد، در لندز ترتیب داد.
او را آقای فلچر، تکنسین متخصص کیوی در وزارت کشاورزی نیوزلند، F. Duroux، رئیس آینده SNKF (Syndicat National des Kiwiculteurs Français) و ژان میشل فورنیه، دانشجوی آن زمان اما آینده همراهی می کنند.
از آن زمان به بعد، پروژه های کشت و زرع، عمدتاً در دره آدور، و همچنین در منطقه آژن، جایی که ژاک سانز، رئیس آینده دفتر بین حرفه ای کیوی (BIK) تأسیس شد، راه اندازی شد.
سپس، فرهنگ در منطقه Perpignan، اطراف گروه Barniol، در کورس، در Lot et Garonne، در دره Rhone و در دره Loire گسترش یافت.
در دهه 1980، شور و شوق برای تولید کیوی در اوج خود بود: در اروپا، مصرف کیوی قوت گرفت و به طور پیوسته رشد کرد.
کیوی همچنین حاوی ویتامین E است، حدود 3 میلی گرم در 100 گرم، که آنتی اکسیدان است.
این برای میوه های آبکی بسیار نادر است: در واقع، بیشتر منابع ویتامین E معمولاً غذاهای چرب هستند.
این با وجود ویتامین E به طور عمده در دانه های کیوی توضیح داده می شود.
